Η διά περιπάτου εκτός έδρας νίκη – πρόκριση της Ατλέτικο Μαδρίτης με 4-0 επί της Ελτσε για το Copa del Rey, ήταν απολύτως αναμενόμενη και δεν προκάλεσε καμία αίσθηση παρ’ όλο που πρόσθεσε ένα ακόμη κεφάλαιο σε μια παραμυθένια ιστορία. Ηταν η 15η σερί νίκη για τους «ροχιμπλάνκος» σε όλες τις διοργανώσεις και διεύρυνε το ιστορικό ρεκόρ τους που είχε επιτευχθεί τρεις μέρες νωρίτερα, όταν με το φτωχό 1-0 επί της Οσασούνα στο «Riyadh Air Metropolitano Stadium» έφτασαν στις 14 συνεχόμενες νίκες, επίδοση ρεκόρ στα 121 χρόνια της ιστορίας τους. Ακόμα και οι πιο χρυσές γενιές της Ατλέτικο, που έφεραν τίτλους στην Ευρώπη και την Ισπανία, συν την παρουσία της σε δύο τελικούς Champions League, δεν είχαν πετύχει τέτοιο επίτευγμα, που δεν απαντάται εύκολα σε διοργανώσεις με έντονο συναγωνισμό και μεγάλες δυσκολίες.
Η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα της Μαδρίτης, πίσω από τη «βασίλισσα» Ρεάλ, είναι μαθημένη να ζει στη σκιά της λαμπερής συμπολίτισσάς της και της Μπαρτσελόνα, γι’ αυτό και μια τέτοια επιτυχία δημιουργεί ιδιαίτερη αίσθηση. Επί των ημερών του Ντιέγκο Σιμεόνε, του Αργεντινού προπονητή που την αναγέννησε, η Ατλέτικο έκανε ένα βήμα πιο μπροστά στον ανταγωνισμό και αποτελεί πλέον τον τρίτο πόλο στον ισπανικό εμφύλιο. Είναι η ομάδα που εδώ και κάποια χρόνια έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός και παραμένει η πιο αξιόπιστη αντίπαλος για τις δύο ομάδες – πυρηνικά όπλα του ισπανικού ποδοσφαίρου, η μόνη που μπορεί να τις απειλήσει και να αμφισβητήσει την εντός συνόρων κυριαρχία τους.
Η αγχωτική νίκη επί της Οσασούνα για τη La Liga ήλθε με ένα γκολ του Χουλιάν Αλβαρες και κράτησε την Ατλέτικο στην κορυφή της βαθμολογίας, ακριβώς στα μισά της διαδρομής. Με τη νίκη αυτή, η Ατλέτικο πήρε τον άτυπο τίτλο της «πρωταθλήτριας χειμώνα» στην Ισπανία, όντας μόνη πρώτη στο τέλος του α΄ γύρου του πρωταθλήματος με 44 βαθμούς, έναν παραπάνω από τη Ρεάλ Μαδρίτης και 6 από την Μπαρτσελόνα. Θα αντέξει μέχρι τέλους; Και γιατί να μην αντέξει; Παρά την αργή της εκκίνηση, που την έφερε κάποια στιγμή 10 ολόκληρους βαθμούς πίσω από την Μπαρτσελόνα, στο τέλος της 10ης αγωνιστικής, οδηγεί πλέον την κούρσα με ένα σερί οκτώ νικών στο πρωτάθλημα, συνδυασμένων με πολύ μεστό ποδόσφαιρο, ίσως όχι τόσο θεαματικό όσο των ομάδων που ευθέως ανταγωνίζεται, σίγουρα, όμως πιο αποτελεσματικό.
Πολύ πρόσφατα, ο Ρούι Βιτόρια είχε δηλώσει ότι σε πολλά ισχυρά πρωταθλήματα, η ομάδα που κατακτά τον τίτλο δεν είναι σίγουρο ότι έχει την καλύτερη επίθεση, συνήθως όμως έχει την πιο καλή άμυνα. Η Ατλέτικο είναι μια ομάδα που έρχεται να επιβεβαιώσει μέχρι στιγμής τον Πορτογάλο προπονητή του Παναθηναϊκού, καθώς είναι πρώτη έχοντας σκοράρει 34 γκολ, εννέα λιγότερα από τη Ρεάλ και 17 από την Μπαρτσελόνα, που διαθέτει την καλύτερη επίθεση στη La Liga με 51 γκολ. Εχει, όμως, μακράν την καλύτερη άμυνα, με μόλις 12 γκολ παθητικό σε 19 παιχνίδια, επίδοση εξαιρετική για ένα τόσο σκληρό πρωτάθλημα όπου κυκλοφορούν και… οπλοφορούν μερικοί από τους κορυφαίους κυνηγούς του κόσμου. Η αντίστοιχη επίδοση της Ρεάλ είναι 19 γκολ παθητικό και της Μπαρτσελόνα 22, πολύ μακριά από τις επιδόσεις της ατσαλένιας αμυντικής γραμμής της Ατλέτικο, πάνω στην οποία κτίζει την επιτυχία της.
Το ρεκόρ των 15 συνεχόμενων νικηφόρων αγώνων της είναι μοιρασμένο σε τρεις διοργανώσεις, με απολογισμό 8 σερί νίκες στη La Liga όπου είναι πρωτοπόρος, 3 στο Champions League όπου με 12 βαθμούς είναι 11η, μόλις ένα πόντο πίσω από την 3η Αρσεναλ σε ένα μεγάλο συνωστισμό, συν άλλες 4 στο Copa del Rey, το Κύπελλο Ισπανίας, όπου έχει εξασφαλισμένη θέση στην προημιτελική του φάση. Και είναι ένα νικηφόρο σερί που ξεκίνησε στις 31 Οκτωβρίου και κρατά μέχρι σήμερα, κάτι παραπάνω από 2,5 μήνες, με 6 εντός έδρας νίκες και άλλες 9 εκτός:
- 31/10/24 Βικ (εκτός έδρας) 2-0 Κύπελλο
- 03/11/24 Λας Πάλμας 2-0 Πρωτάθλημα
- 06/11/24 Παρί Σ.Ζ. (εκτός) 2-1 Champions League
- 10/11/24 Μαγιόρκα (εκτός) 1-0 Πρωτάθλημα
- 23/11/24 Αλαβές 2-1 Πρωτάθλημα
- 26/11/24 Σπάρτα Πράγας (εκτός) 6-0 Champions League
- 30/11/24 Βαγιαδολίδ (εκτός) 5-0 Πρωτάθλημα
- 05/12/24 Καθερένιο (εκτός) 3-1 Κύπελλο
- 08/12/24 Σεβίλλη 4-3 Πρωτάθλημα
- 11/12/24 Σλόβαν Μπρατισλάβας 3-1 Champions League
- 15/12/24 Χετάφε 1-0 Πρωτάθλημα
- 21/12/24 Μπαρτσελόνα (εκτός) 2-1 Πρωτάθλημα
- 04/01/25 Μαρμπέγια (εκτός) 1-0 Κύπελλο
- 12/01/25 Οσασούνα 1-0 Πρωτάθλημα
- 15/01/25 Ελτσε (εκτός) Κύπελλο 4-0
Από τις 15 νίκες της, οι 8 ήλθαν με μόλις ένα γκολ διαφορά και ελάχιστες ήταν πολύ άνετες και με μεγάλα σκορ, όπως το 6-0 επί της Σπάρτα Πράγας για το Champions League και το 5-0 επί της Βαγιαδολίδ στη La Liga. Κι αν δεν είχε δεχθεί 3 γκολ από τη Σεβίλλη στην εντός έδρας νίκη της με 4-3, η άμυνά της θα είχε μονοψήφιο αριθμό τερμάτων παθητικό στο πρωτάθλημα, επίδοση πραγματικά εντυπωσιακή ύστερα από 19 αγώνες κόντρα σε ομάδες που δαπανούν εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο για την ενίσχυση της επιθετικής τους γραμμής με παίκτες της αξίας του Μπαπέ, του Βινίσιους, του Μπέλιγχαμ ή του serial killer Λεβαντόβσκι.
Η μεγάλη επένδυση της Ατλέτικο έγινε το περασμένο καλοκαίρι στο πρόσωπο του Χουλιάν Αλβαρες, για τον οποίο δαπανήθηκαν 75 εκατ. ευρώ προκειμένου να τον παραχωρήσει η Μάντσεστερ Σίτι, που τον είχε αποκτήσει με μόλις 22 εκατ. ευρώ το 2022 από τη Ρίβερ Πλέιτ. Η αλήθεια είναι ότι ο «La Arana» άργησε να προσαρμοστεί στο ισπανικό πρωτάθλημα και η αρχικά φτωχή παραγωγικότητά του γέννησε αρκετές αμφιβολίες σε σχέση με το ύψος της επένδυσης για τη μεταγραφή του. Η Ατλέτικο δεν έχει την τσέπη της Ρεάλ ή της Μπαρτσελόνα και αυτά τα 75 εκατ. ευρώ που έδωσε για να τον αποκτήσει από τους «πολίτες» ήταν ένα τεράστιο ρίσκο για τα κυβικά της. Ο Αργεντινός διεθνής άργησε, αλλά πήρε μπρος τελικά και τώρα δείχνει ασταμάτητος μετρώντας 14 γκολ σε 29 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις, επίδοση πολύ καλή για μια ομάδα που δεν σκοράρει με τόση ευκολία, σαν τις άλλες δύο που ευθέως ανταγωνίζεται.
Παρά τα 75 εκατ. ευρώ που έπεσαν στα πόδια του, ο Αλβαρες έχει ανταγωνιστή για τον τίτλο του MVP της Ατλέτικο και αυτός είναι ο Αλεξάντερ Σόρλοθ, ο θηριώδης Νορβηγός στράικερ που αποκτήθηκε το καλοκαίρι από τη Βιγιαρεάλ έναντι 33 εκατ. ευρώ και συνεχίζει να κάνει θραύση στην Ισπανία. Είναι ο παίκτης που μέσα στο 2024 έχει σκοράρει (εξαιρουμένων των γκολ από πέναλτι) τα περισσότερα γκολ από οποιονδήποτε άλλο στην ισπανική λίγκα ερχόμενος συνήθως από τον πάγκο, χωρίς να καταφέρουν να τον ανταγωνιστούν κορυφαίοι επιθετικοί με πολλαπλάσια αγοραστική αξία.
Στα 29 του χρόνια, ο Σόρλοθ, ένας υποτιμημένος γυρολόγος σέντερ φορ με συμπαθητική παρουσία αλλά όχι «βαρύ» όνομα, είναι στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του και με τα 10 γκολ που έχει πετύχει έως τώρα σε 26 παιχνίδια με τους «ροχιμπλάνκος», τους βοήθησε πολύ να κτίσουν το σερί τους. Το παρατσούκλι «sicario» (δολοφόνος) που του έχει δώσει ο Σιμεόνε του αρέσει πολύ και του ταιριάζει απόλυτα, όπως έδειξε με τα πολλά νικητήρια γκολ που πέτυχε με τη Βιγιαρεάλ και την Ατλέτικο. Ξεχωρίζουν τα 4 που σκόραρε πέρυσι εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης στο 4-4 με τη Βιγιαρεάλ και αυτό στο 90’+6 επί της Μπαρτσελόνα στο «Καμπ Νου», γκολ που έφερε τούμπα όλη την εικόνα στην κορυφή της βαθμολογίας.
Οσα κι αν κάνουν οι παίκτες της Ατλέτικο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής και ηγέτης της κάθεται στην άκρη του πάγκου της. Ή μάλλον δεν κάθεται ποτέ, γιατί ο Ντιέγκο Σιμεόνε σπάνια ζεσταίνει τη θέση του, αφού το εκρηκτικό ταπεραμέντο του τον κρατά συνεχώς σε εγρήγορση, όρθιο να ζει κάθε παιχνίδι με ασυγκράτητο πάθος. Στο εκτός έδρας ματς με την Αλαβές, τον περασμένο Νοέμβριο, που κρίθηκε με γκολ του Σόρλοθ στο 86’, ο «Τσόλο» συμπλήρωσε 700 αγώνες ως προπονητής της Ατλέτικο Μαδρίτης, με 14 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας στον πάγκο της από τον Δεκέμβριο του 2011 που την ανέλαβε μέχρι τώρα, στα μισά της φετινής περιόδου.
Ο Σιμεόνε έβγαλε την Ατλέτικο στον αφρό και κατέκτησε μαζί της δύο πρωταθλήματα (2014, 2021), ένα Κύπελλο (2013), ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας (2014), δύο Europa League (2012, 2018) και δύο UEFA Σούπερ Καπ (2012, 2018). Ισως, όμως, η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του να είναι η συμμετοχή του σε δύο τελικούς του Champions League (2014, 2016) και ας τους έχασε και τους δύο στις λεπτομέρειες από τη Ρεάλ. Είναι ένας βασιλιάς δίχως στέμμα και με τα σπασμένα φρένα της τρελής φετινής πορείας της Ατλέτικο, ονειρεύεται να φτάσει ξανά ώς το τέλος της διαδρομής, αλλά αυτή τη φορά να σηκώσει επιτέλους στα χέρια του το Ιερό Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου!
