Η επίδραση του Ρουί Βιτόρια στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού γίνεται ολοένα και πιο φανερή μέρα με τη μέρα, όχι τόσο λόγω του μεγάλου νικηφόρου σερί του, όσο από την αγωνιστική εικόνα του στα τρία ταμπλό που παίζει μπάλα, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στους σχεδόν δύο μήνες που ο Πορτογάλος τεχνικός κρατάει την «καυτή πατάτα» στα χέρια του, κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα σε ήρεμα νερά χωρίς να χρειαστεί να κάνει σαρωτικές αλλαγές σε πρόσωπα και συστήματα. Με μικρές πινελιές εντός αγωνιστικού χώρου και πολλή δουλειά στ’ αποδυτήρια γύρισε το κουμπί και εμφανίζει πλέον στο γήπεδο μια ομάδα εθισμένη στη νίκη, με ποσοστά που παραπέμπουν ευθέως στον Παναθηναϊκό της δεύτερης χρονιάς του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, όταν έκλεισε τον α΄ γύρο του πρωταθλήματος με δώδεκα νίκες σε δεκατρείς αγώνες, επίδοση-ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου.
Επί των ημερών του Βιτόρια ο Παναθηναϊκός μετράει επτά νίκες και μία ισοπαλία σε οκτώ ματς πρωταθλήματος, σερί που θα ήταν ένα ατόφιο 8/8 εάν δεν ερχόταν εκείνο το απροσδόκητο 1-1 στο 90΄ με τον Ατρόμητο, στη μοναδική «γκέλα» από τη 10η αγωνιστική που τον ανέλαβε μέχρι τώρα. Στο Κύπελλο μετράει δύο νίκες επί του Ατρομήτου, ενώ στο Conference League ξεκίνησε με μια απροσδόκητη ήττα από την Τζουργκάρντεν στη Στοκχόλμη, αλλά επανέφερε την τάξη με τρεις συνεχόμενες νίκες που οδήγησαν την ομάδα στο γκρουπ των ισχυρών στα πλέι οφ της διοργάνωσης. Ο συνολικός απολογισμός του Πορτογάλου είναι δώδεκα νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα σε ένα σύνολο δεκατεσσάρων αγώνων σε τρεις διοργανώσεις, με ποσοστά ασυνήθιστα για μια ομάδα βουτηγμένη στο άγχος και στην επιπολαιότητα, μαθημένη να χάνει με οδυνηρό τρόπο βαθμούς σε παιχνίδια ολότελα δικά της.
Τα εμπόδια
Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με τον Παναθηναϊκό του Ντιέγκο Αλόνσο, το μόνο πραγματικά υψηλό εμπόδιο στον δρόμο του Ρουί Βιτόρια ήταν ο ΠΑΟΚ. Τα υπόλοιπα ματς είχαν σχετικά χαμηλό δείκτη δυσκολίας, όμως σε κάτι τέτοιου είδους παιχνίδια είχαν προκύψει οι μεγάλες απώλειες που οδήγησαν στην πόρτα της εξόδου τον Ουρουγουανό προπονητή. Ο Αλόνσο είχε περάσει με καλό βαθμό τα πιο δύσκολα τεστ (δύο νίκες επί της Μπότεφ, νίκη επί του Αγιαξ στο Αμστερνταμ και αποκλεισμός μετά από 34 πέναλτι, πρόκριση επί της Λανς, μία ήττα από την ΑΕΚ και τρεις ισοπαλίες στα ντέρμπι του πρωταθλήματος, με καλύτερη εικόνα από τον αντίπαλο), αλλά πνίγηκε στα ρηχά νερά, με αγχωτικές εμφανίσεις και φτωχά αποτελέσματα σε πιο χαμηλά εμπόδια.
Η επιτυχία του Βιτόρια είναι ότι κατάφερε να αλλάξει σύντομα αυτό το σκηνικό και να φέρει νέα πνοή στ’ αποδυτήρια και στις εξέδρες. Ολοι περίμεναν το πρώτο ντέρμπι της θητείας του κόντρα στον ΠΑΟΚ στο άδειο ΟΑΚΑ, και παρότι η νίκη ήρθε με ένα γκολ στο 90΄, στα μάτια των οπαδών μέτρησε η πληθωρική εικόνα της ομάδας τους κόντρα στον πρωταθλητή σε ματς που ξεκίνησε στραβά κι ανάποδα με ένα γκολ στην πλάτη μόλις από το 2΄. Και βασικός υπεύθυνος για την αλλαγή του σκηνικού και την ανατροπή ήταν ο Πορτογάλος προπονητής όχι μόνο επειδή διαχειρίστηκε με τη σωστή τακτική το παιχνίδι, αλλά κυρίως επειδή έχει έναν τρόπο να ηρεμεί τους παίκτες του και να τους κρατάει με καθαρό μυαλό μέχρι το τελευταίο λεπτό, κόντρα σε κάθε αντιξοότητα.
Αυτή ακριβώς είναι η ξεκάθαρη υπεροχή του Βιτόρια απέναντι στον προκάτοχό του. Ο Αλόνσο επηρεαζόταν πολύ από τις αναποδιές, αγχωνόταν υπερβολικά και μετέφερε έναν συνεχόμενο εκνευρισμό στους παίκτες του. Αντίθετα, ο Ρουί Βιτόρια είναι χαλαρός, ήρεμος και εξαιρετικός «ψυχολόγος», στοιχεία που βοηθούν πολύ τους παίκτες του να παίζουν χωρίς τον πανικό που γεννάει η πίεση του χρόνου υπό το βάρος ενός κακού αποτελέσματος. Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση, και υπό αυτή την έννοια η σωστή διαχείριση της κάθε λογής πίεσης ήταν από τους βασικούς λόγους που ο Παναθηναϊκός πήρε σπουδαίες νίκες με γκολ στις καθυστερήσεις κόντρα στον ΠΑΟΚ, στον Παναιτωλικό και στον Αστέρα Τρίπολης, όταν όλα έμοιαζαν χαμένα.
Το νικηφόρο σερί ήρθε με αρκετά φτωχά σκορ του ενός γκολ διαφορά, με ρεσιτάλ αστοχίας και τους στράικερ των «πρασίνων» μακριά από το γκολ για 100 και πλέον ημέρες! Τέτοια συνθήκη δημιουργεί έξτρα πίεση, όχι όμως στις ομάδες του Βιτόρια. Ο 55χρονος προπονητής αποδείχθηκε εξαιρετικός στους χειρισμούς του. Αποφόρτισε εντελώς τον Ιωαννίδη και τον Γερεμέγεφ χωρίς να αναλωθεί σε ατέρμονες και αγχωτικές συζητήσεις μαζί τους, άφησε το νερό να κυλήσει μόνο του και κέρδισε το στοίχημα, με τους δύο κεντρικούς επιθετικούς του να σκοράρουν κατά ριπάς στα τελευταία παιχνίδια.
Λεπτές ισορροπίες
Ο Βιτόρια είναι δίκαιος κι αυτό τον βοήθησε να κερδίσει την πιο βασική μάχη: τα αποδυτήρια. Λόγω της γνωριμίας του, π.χ., με τον Σπόραρ από την Πορτογαλία, πολλοί πίστεψαν ότι θα του επιφυλάξει ιδιαίτερη μεταχείριση, ειδικά όταν τους είδαν να μιλάνε σε ευχάριστο κλίμα τις πρώτες ημέρες του στην Αθήνα. Ο Σλοβένος όμως δεν πήρε κανένα δεκανίκι από τον προπονητή του. Δεν του έδειξε στην προπόνηση όσα ήθελε και παρά την εξαιρετική προσωπική σχέση τους, τον κράτησε μεταξύ πάγκου και εξέδρας.
Του πιστώνεται η αμερόληπτη αντιμετώπιση ποδοσφαιριστών που γνώριζε από παλιά, όπως οι Σπόραρ και Τζούρισιτς.
Το ακριβώς αντίθετο συνέβη με τον Τζούρισιτς, με τον οποίο συνυπήρξαν τυπικά για δύο χρόνια στην Μπενφίκα, χωρίς ο Βιτόρια να του προσφέρει θέση στο ρόστερ της δίνοντάς τον δανεικό. Αυτή η ανάποδη αρχή δεν επηρέασε την κρίση του. Είδε ό,τι ήθελε να δει από τον «κομμένο» παίκτη του και τον κράτησε στον αφρό στον Παναθηναϊκό, με τον Σέρβο επιθετικό να ανταποδίδει την εμπιστοσύνη του. Παράδειγμα προς μίμηση είναι και ο εξαιρετικός χειρισμός του Ουναΐ, ενός δύσκολου χαρακτήρα που θέλει να είναι πάντα στην κεντρική σκηνή. Χωρίς να του δίνει απαραίτητα φανέλα βασικού ακόμη και μετά από σπουδαίες εμφανίσεις του, έχει τον τρόπο να τον κρατάει πάντα «ζεστό», στρατιώτη και όχι στρατηγό, όπως απαιτούσε ο Μαροκινός να είναι στη Μαρσέιγ!
Με στόχο να βάλει και τον κόσμο στην εξίσωση
Ο κύκλος των παικτών που αγκαλιάζονται και ακούν ευλαβικά τον προπονητή τους είναι μια εικόνα που κέρδισε την προσοχή των οπαδών του Παναθηναϊκού στο τέλος των αγώνων του. Οποιο και να είναι το αποτέλεσμα, όπως κι αν έχει κριθεί το παιχνίδι, ο Ρουί Βιτόρια μαζεύει τους παίκτες γύρω του και παρά τους υψηλούς σφυγμούς και την αδρεναλίνη τους μιλάει με έναν τρόπο καθηλωτικό και εμψυχωτικό ταυτόχρονα. Κι όλα αυτά μπροστά στα μάτια των οπαδών, τους οποίους θέλει πάντα να κρατάει μέσα στο παιχνίδι, αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας, ειδικά τώρα που ξεκινάει ένα πολύ απαιτητικό σκέλος του προγράμματος με οκτώ δύσκολα παιχνίδια μέσα σε ένα μήνα. Μετά τον αποψινό αγώνα στις Σέρρες ακολουθούν τρία ντέρμπι σε δέκα ημέρες, με Ολυμπιακό και ΑΕΚ Τετάρτη – Κυριακή στο ΟΑΚΑ για Κύπελλο – πρωτάθλημα αντίστοιχα, συν το εκτός έδρας με τους «ερυθρολεύκους» στις 16/1 για τη Σούπερ Λίγκα. Πριν από τον αγώνα ρεβάνς στο Φάληρο στις 5/2 για το Κύπελλο υπάρχει το ματς με τον ΟΦΗ στην Αθήνα, για να ακολουθήσει αυτό με τον Αρη στη Θεσσαλονίκη, μέχρι να κλείσει αυτή η πολύ απαιτητική σειρά κόντρα στη Βίκινγκουρ… κάπου στη Βόρεια Ευρώπη. Τα πέντε από τα οκτώ παιχνίδια είναι εκτός έδρας και στα τρία του ΟΑΚΑ ο Βιτόρια θέλει να ζήσει την καυτή ατμόσφαιρα που απόλαυσε στο παιχνίδι του «επτάστερου» κόντρα στην Μπάγερν, όπου με την παρουσία του στις εξέδρες «έγινε ένα» με τους οπαδούς της ομάδας.
Το πώς θα διαχειριστεί αυτό το τόσο βεβαρημένο πρόγραμμα ο Βιτόρια είναι ένας γρίφος. Σίγουρα θα ανοίξει το rotation, θέλοντας να αξιοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους παίκτες, οι οποίοι στο «κρας τεστ» της ρεβάνς Κυπέλλου με τον Ατρόμητο έδειξαν ότι βρίσκονται σε ετοιμότητα. Ο Πορτογάλος «δεν καίγεται» για μεταγραφές, θεωρεί ότι το υπάρχον ρόστερ μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτή την ακραία αγωνιστική κατάσταση. Για παράδειγμα, η πεντάδα στα χαφ (Ουναΐ, Μαξίμοβιτς, Αράο, Μπακασέτας, Τσέριν) θεωρείται πλήρης και μπορεί να δώσει λύσεις σε αυτή τη «βαριά» σειρά αγώνων.
