Τη δική του σφραγίδα στην ιστορία της Λίβερπουλ και του αγγλικού ποδοσφαίρου φαίνεται ικανός να αφήσει ο Αρνε Σλοτ, ο Ολλανδός καθοδηγητής των «ρεντς», που έχει την ομάδα του στα μισά του πρωταθλήματος να είναι πρώτη με άνεση, να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο και να σκοράρει ακατάπαυστα, «κερδίζοντας» όχι μόνο τους δικούς της φιλάθλους, αλλά και τους ουδέτερους. Ποιος θα ποντάρει ότι ο προπονητής του μήνα για τον Νοέμβριο δεν θα είναι και ο προπονητής της χρονιάς στην Αγγλία;
Δεν είναι μόνο στο πρωτάθλημα που λάμπει η ομάδα του Ανφιλντ. Εκτός από το προβάδισμα των έξι βαθμών (και με αγώνα λιγότερο) από την Αρσεναλ στην Premier League –αυτό που στην Ελλάδα αποκαλούμε «πρωταθλήτρια χειμώνα»– η Λίβερπουλ είναι πρωτοπόρος και στη βαθμολογία του νέου Champions League, συνεχίζει στο Λιγκ Καπ και το επόμενο Σάββατο μπαίνει και στη μάχη του 3ου γύρου του Κυπέλλου Αγγλίας.
Και αν ο προκάτοχος του Σλοτ, Γιούργκεν Κλοπ, θα μείνει για πάντα στην καρδιά των φίλων της ομάδας του αγγλικού λιμανιού, ο Ολλανδός έχει πείσει πλέον και τους πιο δύσπιστους ότι ήταν μια εξαιρετική επιλογή για διάδοχος του Γερμανού στον πάγκο της Λίβερπουλ. Σε συνδυασμό με την παρακμή των δύο ομάδων του Μάντσεστερ και τη δυσκολία εκείνων του Λονδίνου να επιδείξουν σταθερότητα, η Λίβερπουλ προβάλλει ως το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο στην Αγγλία, αλλά και ικανή για την επιστροφή της και στον ευρωπαϊκό θρόνο.
Συνεχής πίεση
Τι είναι όμως εκείνο που έχει κάνει τους «ρεντς» τόσο εντυπωσιακά αποτελεσματικoύς από τους πρώτους μήνες της θητείας του πρώην προπονητή της Φέγενορντ στο Ανφιλντ; Το στυλ του Σλοτ μπορεί να περιγραφεί ως η μοντέρνα εκδοχή του «total football» (δηλαδή ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου), που εισήγαγε πριν από 55 χρόνια η ολλανδική σχολή.
Στη Λίβερπουλ εφαρμόζει σύστημα 4-2-3-1 με δύο κεντρικούς χαφ για την ορθή μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, αφήνοντας στην άκρη το κλασικό στυλ της ομάδας, 4-3-3. Η κατοχή και η πίεση είναι αναπόσπαστα στοιχεία, χωρίς μεγάλη διαφοροποίηση από το δυναμικό παιχνίδι γρήγορης μετάβασης που εφάρμοζε ο Γιούργκεν Κλοπ.
Ωστόσο το κύριο στοιχείο της μοντέρνας εκδοχής του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που εφαρμόζει ο Σλοτ είναι αυτό των απελευθερωμένων ρόλων και της συνεχούς αλλαγής ροής του παιχνιδιού, σε αντίθεση με το πιο στατικό και συγκεκριμένο σύστημα ρόλων που εφαρμόζει στη Μάντσεστερ Σίτι ο Πεπ Γκουαρδιόλα, το θρυλικό πλέον «τίκι-τάκα».
Κυρίαρχο συστατικό της διδασκαλίας του 46χρονου προπονητή δεν είναι το πώς θα κινηθεί κάθε παίκτης, αλλά πώς θα δώσει περισσότερη ενέργεια και κίνητρο στους ποδοσφαιριστές για να ξεδιπλώσουν ο καθένας το δικό του ταλέντο στο χορτάρι, στο πλαίσιο φυσικά της ομαδικής προσπάθειας – κάτι αντίστοιχο δηλαδή με το στυλ που έφερε τον Κάρλο Αντσελότι και τη Ρεάλ Μαδρίτης επανειλημμένως στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου.
Το περισσότερο που σκέπτομαι για το ποδόσφαιρο είναι πώς μπορώ να βρω τρόπο για να προσδώσω πιο πολλή ενέργεια στον κάθε παίκτη και σε όλη την ομάδα.
«Τον περισσότερο χρόνο που σκέπτομαι περί ποδοσφαίρου, ο κόσμος νομίζει ότι σκέπτομαι για τις τακτικές επί χάρτου, αλλά αυτό είναι το αντίθετο από την πραγματικότητα. Το περισσότερο που σκέπτομαι για το ποδόσφαιρο είναι πώς μπορώ να βρω τρόπο για να προσδώσω πιο πολλή ενέργεια στον κάθε παίκτη και σε όλη την ομάδα», δήλωσε ο Ολλανδός τεχνικός πριν από δύο μήνες.
«Ετσι έχω τη μόνιμη σκέψη τού “τι θα πω αύριο για να τους δώσω νέο κίνητρο;” και κάποιες φορές χρειάζεται να είμαι σκληρός μαζί τους, άλλες φορές να τους επαινώ. Εκεί είναι που θεωρώ ότι περιστρέφονται οι σκέψεις μου στο 99% του χρόνου», πρόσθεσε ο Σλοτ.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της εξέλιξης της Λίβερπουλ υπό τον Ολλανδό προπονητή δεν είναι ούτε τα γκολ με το… τσουβάλι που πετυχαίνει η ομάδα του ούτε οι φανταστικές επιδόσεις του άφθαστου φέτος Μοχάμεντ Σαλάχ, του Αιγύπτιου που σκοράρει και δημιουργεί γκολ ακατάπαυστα. Η έκπληξη της σεζόν μέχρι τώρα είναι η εξέλιξη του δεξιού μπακ-χαφ Τρεντ Αλεξάντερ-Αρνολντ.
Ο διεθνής Αγγλος ήταν παλιά ένας κλασικός δεξιός μπακ με προωθήσεις, ώσπου τον μετακίνησε ο Γιούργκεν Κλοπ στη μεσαία γραμμή, θέση όπου έπαιξε και στην Εθνική Αγγλίας. Με τον Σλοτ, όμως, ο Αλεξάντερ-Αρνολντ επέστρεψε κοντά στην πλάγια γραμμή (ως επί το πλείστον), ενισχύοντας τη δεξιά πτέρυγα της Λίβερπουλ και δημιουργώντας κάτι σαν το αγγλικό γράμμα L στην άμυνα των «ρεντς», με τρεις πίσω και τον Αλεξάντερ-Αρνολντ λίγο πιο μπροστά ώστε να μεταφέρει αποτελεσματικά την μπάλα από την άμυνα στην πτέρυγα και στη μεσαία γραμμή. Το σημαντικότερο, δεν επιδίδεται σε σέντρες ή αλλαγές πλευράς, αλλά επιλέγει διαγώνιες ή κάθετες πάσες που αλλάζουν το παιχνίδι και προκαλούν «τρικυμία» στον αντίπαλο. Και μάλιστα, οι πάσες του είναι ακριβείς σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Τέτοια είναι η λάμψη του με τη φανέλα της πρωτοπόρου της Premier League, ώστε υπάρχει καταγεγραμμένο ενδιαφέρον της Ρεάλ Μαδρίτης να τον ντύσει στα λευκά το συντομότερο.
Η χρονιά των ρεκόρ!
Ειδικά το ποσοστό νικών ανά αγώνα της φετινής Λίβερπουλ είναι πρωτοφανές. Κανείς άλλος τεχνικός στην ιστορία της δεν έχει 85% νικηφόρους αγώνες, έστω και αν πρόκειται για μόνο 27 ματς σε όλες τις διοργανώσεις υπό την ηγεσία του Αρνε Σλοτ.
Οι προβολές, πάντως, δείχνουν ότι εκτός απροόπτου η σεζόν αυτή πάει να γίνει σεζόν των ρεκόρ και των τίτλων για την ομάδα με τα κόκκινα. Είναι δε ευτύχημα και για τον Κώστα Τσιμίκα, ο οποίος βρίσκεται σε αυτή την ομάδα, έχοντας το δικό του μερίδιο στην επιτυχία της.
Κανείς φυσικά δεν στέφεται πρωταθλητής από τον πρώτο γύρο, ούτε το προβάδισμα που έχει αποκτήσει η Λίβερπουλ είναι τέτοιο που να απαγορεύει στους αντιπάλους της, και κυρίως την πιο αξιόπιστη αυτών, την Αρσεναλ, να τρέφουν ελπίδες. Το σίγουρο όμως είναι πως αυτή η Λίβερπουλ έχει προσδώσει κάτι νέο στο αγγλικό ποδόσφαιρο, που είναι ικανό να δημιουργήσει όχι μόνο τάση αλλά και σχολή, συνθέτοντας μια δυναστεία μαζί με την περίοδο Κλοπ, όπως είχε κάνει στον 20ό αιώνα η ίδια ομάδα με τους Μπιλ Σάνκλι, Μπομπ Πέισλι, Τζο Φάγκαν και Κένι Νταλγκλίς (1959-1991).
Οι «Διάβολοι» στην κόλαση του Ανφιλντ
Σημαντικό σκαλοπάτι στην κούρσα προς τον τίτλο αποτελεί για τη Λίβερπουλ το σημερινό ντέρμπι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ανφιλντ (18.30, Nova). Ντέρμπι, ίσως, στα χαρτιά, με βάση την ιστορία και τη δημοφιλία των δύο συλλόγων εντός και εκτός Αγγλίας, καθώς η επίσκεψη της 14ης ομάδας στη βαθμολογία στην έδρα της πρώτης συνήθως εκτιμάται πως θα έχει προβλέψιμο αποτέλεσμα.
Και αυτό διότι σε αντίθεση με τη Λίβερπουλ, η Γιουνάιτεντ δεν… ανεβαίνει φέτος το βουνό προς τον τίτλο, αλλά έναν Γολγοθά αλλεπάλληλων ηττών, ντροπιαστικών εμφανίσεων, αλλαγών σχεδίων, παικτών και προπονητών, επιθετικής ανομβρίας και τελικά μιας μάχης για την αποφυγή του υποβιβασμού (!) όπως παραδέχθηκε μέσα στην εβδομάδα ο νέος προπονητής των «κόκκινων διαβόλων», Ρούμπεν Αμορίμ.
Η 100ή σεζόν της Γιουνάιτεντ στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας κινδυνεύει να είναι μία από τις χειρότερές της, καθώς η πάλαι ποτέ αχτύπητη ομάδα μετράει σερί τεσσάρων ηττών (μαζί με το λιγκ καπ), παίρνει προβάδισμα και αδυνατεί να το κρατήσει (εκεί που επί σερ Αλεξ Φέργκιουσον κέρδιζε με τη φανέλα της στις καθυστερήσεις), δέχεται συστηματικά γκολ από κόρνερ και έχει γίνει η μόνη αχτίδα… αισιοδοξίας για τους οπαδούς της «θορυβώδους γειτόνισσας», της πρωταθλήτριας Μάντσεστερ Σίτι, που και αυτή παραπαίει τους τελευταίους μήνες.
Βεβαίως, σε ένα ντέρμπι όλα είναι πιθανά, όπως θυμηθήκαμε και στο ντέρμπι του Μάντσεστερ στις 15 Δεκεμβρίου, με τη Σίτι να προηγείται έως το 82΄ και τη Γιουνάιτεντ να αρπάζει τη νίκη με 2-1 στο τέλος. Δεν είναι όμως κάθε μέρα του Αη Γιαννιού…
