Στις 27 Ιουλίου, η Αννα Κορακάκη στάθηκε μπροστά στον ολυμπιακό στόχο και ετοιμάστηκε να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά. Αυτό που το 2016 την ανέβασε δύο φορές στο βάθρο των Αγώνων του Ρίο. Οι σφαίρες όμως ήταν σαν να… απέφευγαν τον στόχο. Τι είχε συμβεί;
Ενα σοβαρό πρόβλημα στην όραση δεν την άφησε να διεκδικήσει μία θέση ανάμεσα στις καλύτερες αθλήτριες των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού. Από τότε έχουν περάσει, σχεδόν, πέντε μήνες και η πρωταθλήτριά μας, σε μία συγκλονιστική εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη στην «Καθημερινή», μιλάει για το πως βίωσε εκείνες τις στιγμές και μας αποκαλύπτει τους νέους στόχους της.
«Η τόλμη είναι η αρχή κάθε πράξης, όμως η τύχη καθορίζει το τέλος», έχει πει ο φιλόσοφος Δημόκριτος και η Αννα Κορακάκη, το 2024, τόλμησε, προσπάθησε, αλλά η θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας δεν βρέθηκε στο πλευρό της. Η αρχή της ολυμπιακής χρονιά δεν ήταν… το ήμισυ του παντός για την πρωταθλήτριά μας. Τον Ιανουάριο, στο Γκραν Πρι της Σλοβακίας, ανέβηκε στην πρώτη θέση του βάθρου και λίγες ημέρες μετά φόρεσε και άλλο χρυσό «μενταγιόν» στο λαιμό της, στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου του Καΐρου. Όλα έδειχναν ότι βρίσκεται σε άριστη αγωνιστική κατάσταση.
«Στους δύο πρώτους αγώνες τα αποτελέσματα ήταν καλά αλλά σιγά σιγά άρχισε η… κατηφόρα. Δεν ήταν κάτι που έγινε ξαφνικά. Γινόταν σιγά σιγά και γι΄αυτό χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Στο τρίωρο της προπόνησης είχα 1-2 κακές βολές. Στη συνέχεια οι 1-2 έγινα 3-4. Όλα έδειχναν κάποιο τεχνικό λάθος και δουλεύαμε πάνω σε αυτό για να το διορθώσουμε αλλά βλέπαμε ότι δεν διορθώνεται. Με τον καιρό άρχισα να είμαι μακριά από τις επιδόσεις μου, κάτι που μου δημιούργησε σύγχυση γιατί δεν μπορούσα να το διορθώσω. Ακολουθούσα τις οδηγίες του προπονητή μου όμως δεν διορθωνόταν. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν έριχνα καλά. Χρησιμοποιήσαμε ένα μηχάνημα laser επάνω στο όπλο το οποίο δείχνει με λεπτομέρειες πως κινείται ο σκοπευτής. Το είδε ο πατέρας μου στον υπολογιστή και μου είπε ότι δεν «κινούμαι» στον στόχο. Εγώ έκανα ότι κάνω από την ηλικία των 12. Εγκαταστήσαμε από την αρχή το laser μήπως είχαμε κάνει κάτι λάθος αλλά και πάλι το ίδιο. Και θα πω κάτι που θα το καταλάβουν όσοι ασχολούνται με τη σκοποβολή: έπρεπε να κινούμαι στη γραμμή του έξι με επτά και εγώ ήμουν στο 2-3 αλλά έβλεπα 6-7. Εκεί καταλάβαμε ότι κάτι συμβαίνει με τα μάτια μου», μας είπε το «χρυσό» κορίτσι της σκοποβολής.
«Βρέθηκα να κυνηγάω το ανέφικτο»
Από εκείνη την ημέρα άρχισε για την Άννα και για τον προπονητή της ο… μαραθώνιος. Γιατροί, εξετάσεις και ο χρόνος να μετράει αντίστροφα για το μεγάλο ολυμπιακό ραντεβού. «Δεν υπήρχε κάτι παθολογικό. Ήταν μία διαθλαστική ανωμαλία. Δεν ήταν κάτι που διορθωνόταν άμεσα. Όλοι οι οφθαλμίατροι μου είπαν ότι χρειάζεται χρόνος. Η χρονική συγκυρία που παρουσιάστηκε το πρόβλημα ήταν κακή. Ξεκίνησε τον Απρίλιο αλλά πέρασε χρόνος για να το αντιληφθούμε. Είχαμε και αγώνες και καθυστερούσαν τα ραντεβού με τους γιατρούς. Δόξα τον Θεό δεν ήταν κάποιο θέμα υγείας αλλά επηρέασε τη δουλειά μου και στενοχωρήθηκα. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να ελέγξω. Έριχνα καταστροφικά. Βρέθηκα σε κακή ψυχολογική κατάσταση», δήλωσε στην «Κ» η Ολυμπιονίκης.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησίαζαν και η Aννα Κορακάκη είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν θα μπορούσε να πετύχει τους στόχους της. Γεννημένη μαχήτρια όμως αποφάσισε να μην… το βάλει κάτω. «Αποφάσισα να πάω. Hξερα ότι κυνηγούσα το ανέφικτο. Σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να αποσυρθώ. Δεν μπορούσε να πάει άλλη αθλήτρια στη θέση μου. Είπα ότι θα το παλέψω και το πάλεψα», υπογράμμισε.
«Με έτρωγε σαν σαράκι»
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες η Aννα Κορακάκη προσπάθησε να ρίξει με την εμπειρία αλλά σε ένα τόσο ιδιαίτερο άθλημα η εμπειρία δεν φτάνει όταν δεν βοηθάει η όραση. Το αποτέλεσμα δεν άρμοζε σε μία αθλήτρια με την τροπαιοθήκη της 28χρονης.
Μετά την ολοκλήρωση της διοργάνωσης η Ολυμπιονίκης πήγε διακοπές αλλά δεν μπόρεσε να ευχαριστηθεί στο 100% τις στιγμές χαλάρωσης.
«Πήγαμε διακοπές αλλά το μυαλό μου ήταν εκεί. Πότε θα είμαι έτοιμη για να ξαναρίξω. Με έτρωγε σαν σαράκι. Όταν επέστρεψα προσπάθησα να ηρεμήσω ψυχολογικά. Έκανα τις ασκήσεις που μου είχε πει ο οφθαλμίατρος κλπ. Στα τέλη του Σεπτεμβρίου μπήκα στο σκοπευτήριο. Στο μεσοδιάστημα είχαμε φτιάξει και τα όπλα που είχαν πρόβλημα. Μπήκα στο σκοπευτήριο και άρχισα να ρίχνω. Έριξα πάρα πολύ καλά. Τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα. Συγκινήθηκα, ανακουφίστηκα και μετά στενοχωρήθηκα γιατί για δύο μήνες έχασα τη διοργάνωση. Σε κανονικούς ρυθμούς προπόνησης θα μπω μετά τις γιορτές. Ακόμα δεν έχω φτιάξει το αγωνιστικό πρόγραμμα. Συνεχίζω με στόχο το Λος Άντζελες. Εκεί θέλω να κάνω αυτό που μπορώ και όταν βγω από το σκοπευτήριο να είμαι ευχαριστημένη από τον εαυτό μου», μας είπε η πρωταθλήτριά μας.
