Οι νίκες του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού, όπως και η ισοπαλία του Ολυμπιακού, στα ευρωπαϊκά τους ποδοσφαιρικά παιχνίδια, κατέδειξαν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της φυλής μας: όσο εύκολα ενθουσιαζόμαστε τόσο ευκολότερα απογοητευόμαστε.
Τι άλλαξε ουσιαστικά έπειτα από τα αποτελέσματα της Πέμπτης, σε σχέση με τους αρχικούς στόχους των ομάδων μας; Τίποτα απολύτως. Διότι όσο κι αν προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο επικοινωνιακά, διοικήσεις και Τύπος, εκείνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν και είναι η πρόκριση στους νοκ άουτ αγώνες και όχι η απ’ ευθείας συμμετοχή στους «16».
Κάτι που ο κάθε νοήμων φίλαθλος θεωρεί φυσιολογικό, σύμφωνα με τους παίκτες που διαθέτουν. Οποιαδήποτε άλλη θέση θα ήταν υπέρβαση. Οπως και ο αποκλεισμός από την επόμενη φάση, αποτυχία.
Αυτές είναι οι δυνατότητες των τριών εκπροσώπων μας και τουλάχιστον με τη μέχρι τώρα παρουσία τους δεν μας έδειξαν πως μπορούν να ξεφύγουν από τη μετριότητα. Σίγουρα, ο Παναθηναϊκός τελευταίως και ο ΠΑΟΚ πρόσφατα, δείχνουν μια βελτίωση, όμως η συνέχεια θα δείξει αν υπάρξει περισσότερη εξέλιξη.
Οσο για τον Ολυμπιακό, εξακολουθεί να προσπαθεί να πείσει πως οι «ηχηρές» καλοκαιρινές μεταγραφές του μπορούν να βοηθήσουν. Δυστυχώς, φαίνεται πως όσες ευκαιρίες κι αν τους δώσει ο προπονητής του, όσο κι αν τα ΜΜΕ προσπαθούν να καλλιεργήσουν αυτή την εντύπωση, το γήπεδο τους διαψεύδει.
Γι’ αυτό και το μόνο ενθαρρυντικό στη φετινή του ομάδα εξακολουθεί να είναι η παρουσία των δύο πιτσιρικάδων. Τουλάχιστον ας επιμείνει σ’ αυτούς ο Μεντιλίμπαρ κι ας ρίξει κι άλλους στα… βαθιά. Θα είναι τεράστιο το ωφέλημα για τον σύλλογο και προσφορά δική του.
