Σίγουρα το φετινό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είναι από τα πιο ενδιαφέροντα. Υπάρχει ανταγωνισμός σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια, ακόμη και σε αυτά που θεωρούνται «εύκολα» για τους «μεγάλους», ενώ οι ανατροπές και οι εκπλήξεις δεν λείπουν σε καμία αγωνιστική.
Κι όμως, παρ’ όλα αυτά ο κόσμος δεν γεμίζει τις εξέδρες. Ακόμη και στα ντέρμπι βλέπουμε κενά καθίσματα. Οι ΠΑΕ αναγκάζονται να κάνουν… προσφορές, ώστε να δελεάσουν τους οπαδούς τους και να έρθουν στους αγώνες της ομάδας τους.
Σίγουρα ο προβληματισμός στις διοικήσεις υπάρχει. Μήπως όμως κρύβονται πίσω από το δένδρο και χάνουν το δάσος; Κοίταξαν στον καθρέφτη για να παραδεχθούν πως αυτοί οι ίδιοι τους έδιωξαν από τις κερκίδες;
Γιατί όταν με δηλώσεις, πράξεις και πολιτικές πιέσεις αφήνεις τη βία να θεριεύει, τότε κάποια στιγμή ο φίλαθλος θα σου γυρίσει την πλάτη. Και τότε είναι πολύ δύσκολο το ποτάμι να γυρίσει πίσω.
Το περίφημο «πολιτικό κόστος» έκανε πάλι την εμφάνισή του. Ανεστάλη το «κεκλεισμένων των θυρών» του Αρη όταν… ακούστηκε πως θα υπάρξουν διαδηλώσεις κατά την ώρα των εγκαινίων του μετρό της Θεσσαλονίκης.
Κι όμως, το «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν γέμισε στο τόσο κρίσιμο ματς με την ΑΕΚ στο Κύπελλο. Αλλά ακόμη και ο τόσο πιστός κόσμος του ΠΑΟΚ δεν δημιουργεί πλέον το αδιαχώρητο στην Τούμπα.
Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν οι παράγοντες όλων των ομάδων πως ο οπαδός έπαψε να τρώει… κουτόχορτο. Οι μόνιμες διαμαρτυρίες, εδώ και χρόνια για τις διαιτησίες, τις «μαφίες» και με όλα όσα προσπαθούν να καλύψουν τα δικά τους λάθη και αδυναμίες, δεν «πουλάνε» και ούτε γίνονται πιστευτές. Αντιθέτως, καταστρέφουν το προϊόν τους.
