Οταν σκαλίζεις το χθες για να θυμηθείς τι έγινε κάποτε «σαν σήμερα», βλέπεις ότι εδώ και τέσσερα χρόνια η 25η Νοεμβρίου είναι η αποφράδα ημέρα του χρόνου που πήρε από τη ζωή δύο τεράστιους ποδοσφαιριστές, τόσο όμοιους και τόσο διαφορετικούς ο ένας από τον άλλο.
Ο εραστής της μπάλας, Τζορτζ Μπεστ, έφυγε πρώτος για το «μεγάλο ταξίδι» το μακρινό 2005, σε ηλικία μόλις 59 χρονών, ενώ ακριβώς 15 χρόνια αργότερα, την ίδια διαδρομή ακολούθησε και ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, περίπου στην ίδια ηλικία κι αυτός, έχοντας προλάβει να κλείσει τα 60 του χρόνια.
Δαίμονες και άγγελοι την ίδια στιγμή, οι δύο εμβληματικές μορφές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου δεν ήταν ακριβώς παράδειγμα για τη νέα γενιά, με τον τρόπο που διάλεξαν να ζήσουν τη ζωή τους. Επέλεξαν να «ακροβατούν» στην κόψη του ξυραφιού, ο μεν Μπεστ βουτηγμένος στα πάθη και τις απολαύσεις της ζωής, ο δε Μαραντόνα περπατώντας σε ένα πιο σκοτεινό μονοπάτι, μπλεγμένος στον απαγορευμένο κόσμο των ναρκωτικών, με ένα τρόπο όμως πολύ παρεμβατικό και μια ορμή που χτυπούσε κατά μέτωπο το σύστημα.
Λατρεύτηκαν και οι δύο σαν θεοί. Ο Μπεστ από το γυναικείο φύλο και τους ποδοσφαιρόφιλους, ενώ ο Μαραντόνα απ’ όλον τον κόσμο, περισσότερο όμως από τους Αργεντινούς και τους Ναπολιτάνους. Ειδικά στη Νάπολη, υπάρχει μία πραγματική εκκλησία αφιερωμένη στη «θεότητά» του, με ιερείς και πιστούς που προσκυνούν την εικόνα του! Είναι ο άνθρωπος που έκανε το απίστευτο, ζητώντας από τους Ναπολιτάνους φιλάθλους να στηρίξουν την Αργεντινή και όχι την Ιταλία στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990 που φιλοξενήθηκε στην πόλη τους. «Οι Ιταλοί αδιαφορούν για εσάς 364 ημέρες τον χρόνο και σας ζητάνε τώρα να τους υποστηρίξετε. Εγώ, όμως, παλεύω για εσάς 365 μέρες τον χρόνο» τους είπε και την επόμενη ημέρα, το κατάμεστο «Σάο Πάολο» καρδιοχτυπούσε για την Αργεντινή και όχι για τη «μαμά Ιταλία»!
Ας θυμηθούμε μερικά από τα δικά τους λόγια, καθώς και μερικά άλλα που ειπώθηκαν γι’ αυτούς.
Τζορτζ Μπέστ (ο 5ος Μπιτλ)
- Χάλασα το 90% των χρημάτων μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αμάξια. Τα υπόλοιπα, απλώς τα σπατάλησα.
- Το 1969 παράτησα το αλκοόλ και τις γυναίκες. Ηταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου.
- Εχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι.
- Ο Μπέκαμ; Δεν μπορεί να κλωτσήσει με το δεξί, δεν έχει κεφαλιά, δεν έχει τάκλιν και δεν σκοράρει πολλά γκολ. Κατά τα άλλα είναι μια χαρά.
- Μια φορά είπα πως το IQ του Γκασκόιν είναι μικρότερο από τον αριθμό της φανέλας του και με ρώτησε: «Τι είναι το IQ;»
- Εχουν περιγράψει πολλούς τύπους ως τους νέους Μπεστ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που το λένε σαν κομπλιμέντο για μένα.
- Μπορεί να πάω στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αλλά νομίζω πως θα ήταν δύσκολο για μένα να παραμείνω ανώνυμος.
- Λοιπόν, υποθέτω ότι η προοπτική να με κάνουν ιππότη γ…ήθηκε
- Aν μου έδινες την επιλογή να βγω στον αγώνα, να περάσω τέσσερις και να χώσω ένα γκολ από τα 25 μέτρα στη Λίβερπουλ ή να πάω στο κρεβάτι με τη Μις Κόσμος, θα ήταν μια πολύ δύσκολη επιλογή. Ευτυχώς τα είχα και τα δύο.
- Λένε ότι κοιμήθηκα με εφτά Μις Κόσμος, αλλά δεν το έκανα. Πήγα μόνο με τέσσερις. Δεν επιβεβαιώνω τίποτα για τις άλλες τρεις.
- Αν είχα γεννηθεί άσχημος, κανείς δεν θα ήξερε τον Πελέ.
- Πόσο συχνά κάνω σεξ; Σε κάθε ημίχρονο!
- Θα έδινα όλη τη σαμπάνια που έχω πιει στη ζωή μου για να έπαιζα μαζί του σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό αγώνα στο Ολντ Τράφορντ (για τον Ερίκ Καντονά).
- Θα ξεχάσουν όλα τα σκ… όταν πεθάνω και θα θυμούνται το ποδόσφαιρο. Αν έστω ένας άνθρωπος πιστεύει ότι ήμουν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, εμένα μου φαίνεται αρκετό.
- Ο Πελέ με αποκάλεσε τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Αυτός είναι ο απόλυτος χαιρετισμός στη ζωή μου.
- Είναι μεγάλη μου χαρά που στέκομαι εδώ. Είναι μεγάλη μου χαρά που στέκομαι γενικά.
- Μην πεθάνετε σαν εμένα…
Είπαν για τον Τζορτζ Μπεστ
Ρέι Φέρφαξ, αμυντικός της Νορθάμπτον που είχε αναλάβει να τον μαρκάρει σε έναν αγώνα όπου πέτυχε 6 γκολ: «Η μόνη φορά που βρέθηκα αρκετά κοντά του, ήταν όταν χαιρετηθήκαμε στο τέλος του αγώνα».
Ματ Μπάσμπι, Αγγλος προπονητής: «Ηταν ικανός και με τα δύο πόδια. Μερικές φορές ήταν σαν να είχε έξι».
Νόρμαν Γουαϊτσάιντ, Βορειοϊρλανδός ποδοσφαιριστής: «Τα μόνα κοινά που έχω με τον Τζορτζ Μπεστ είναι ότι καταγόμαστε από το ίδιο μέρος, παίξαμε για τον ίδιο σύλλογο και μας ανακάλυψε ο ίδιος άνθρωπος».
Πολ Γκασκόιν, Αγγλος ποδοσφαιριστής: «Δεν θέλω να καταλήξω σαν και αυτόν».
Ανώνυμος: «Maradona Good, Pele Better, George Best»
Μάνος Χατζιδάκις, ποίημα Αιώνιο Πάθος: Μια μπαλάντα για τον Τζορτζ Μπεστ
«Εκμηδενίστηκε η ορμή μου
Εγινε χιόνι το κορμί μου
Από μια εικόνα κρεμαστή
Χρωματιστή
Από ’να ποδοσφαιριστή
Που σφυροκόπαε τη βροχή
Θεέ μου με τι ψυχή
Γινόταν ο ίδιος πάθος
Εικόνα και βροχή
Μες στην τηλεοπτική μου
Συσκευή.
Ο Μπεστ υπήρξεν ο …
υπήρξεν ο… καλύτερος!
Ο Μπεστ υπήρξεν ο …
υπήρξεν ο… καλύτερος!
Ετσι θα τραγουδάνε τα παιδιά
Της Αλμερίας
Αλλά και της Αγγλίας
Της Αλβανίας, της Αρμενίας
Της Τασμανίας και της Δανίας
Σε μια εποχή μελλοντική.
Ο Μπεστ υπήρξεν ο …
Κι όσο για μένα
Ετσι καθώς θα ’μαι χωμένος
Στην πατρική μου Γη
Οι απόγονοι
Θα ’ρχονται κάθε Κυριακή
Να με ποτίζουν έρωτα
Ψωμάκι και βροχή
Κι όταν θα σουρουπώνει
Θα στέκουν μπρος μου Προσοχή
(Οι απόγονοι)
Γιορτάζοντας το πάθος μου
Για μια φωτογραφία χρωματιστή
Γι’ αυτόν τον Γεώργιο Μπεστ
Τον ποδοσφαιριστή».
Ντιέγκο Μαραντόνα
- Αν πεθάνω, θέλω να ξαναγεννηθώ και να γίνω και πάλι ποδοσφαιριστής. Και θέλω να είμαι και πάλι ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Είμαι ένας παίκτης που έδωσε χαρά στον κόσμο και αυτό είναι αρκετό για μένα.
- Το πρώτο γκολ εναντίον της Αγγλίας στο Μουντιάλ του 1986 δεν μπήκε από το δικό μου χέρι. Ηταν το χέρι του Θεού.
- Μισώ τα πάντα που προέρχονται από τις ΗΠΑ. Τα μισώ με όλη μου την ψυχή.
- Ο Θεός μου έδωσε το χάρισμα να παίζω καλά. Γι’ αυτό κάνω πάντοτε τον σταυρό μου πριν μπω στο γήπεδο. Νιώθω πως τον προδίδω αν δεν το κάνω.
- Οταν φοράω τη φανέλα της εθνικής ομάδας, νιώθω μία μοναδική επαφή με το δέρμα μου. Ολα τα άλλα δεν μετρούν.
- Το να παίρνεις την μπάλα από τα πόδια του Μέσι, είναι σαν να παίρνεις ένα μήλο από μένα, τη στιγμή που είμαι έτοιμος να το φάω. Και είμαι μόνιμα πεινασμένος. Το να βλέπεις τον Μέσι να παίζει, είναι σαν σεξ.
- Ο Μέσι σκοράρει ένα γκολ και το πανηγυρίζει. Ο Κριστιάνο βάζει γκολ και ποζάρει σαν να είναι σε διαφήμιση για σαμπουάν.
- Λέει (ο Νεϊμάρ) ότι είναι ο καλύτερος στον πλανήτη; Ισως να έχει δίκιο, αφού ο Μέσι είναι από άλλον πλανήτη
- Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό, είδα τα χρυσά ταβάνια και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πουλήστε τα χρυσά ταβάνια πουτ… γιοί, κάντε κάτι!
- Είμαι ο Μαραντόνα, που βάζει γκολ και κάνει λάθη. Οι ώμοι μου είναι τόσο δυνατοί που μπορώ να παλέψω με τον καθένα.
- Είμαι μαύρο ή άσπρο. Ποτέ δεν θα είμαι γκρι στη ζωή μου.
- Η τρέλα είναι τρομακτική. Στην κλινική ένιωσα σαν τον Τζακ Νίκολσον στην ταινία «Η φωλιά του κούκου». Στην κλινική υπήρχε ένας άντρας που πίστευε ότι είναι ο Ναπολέων, ένας άλλος ο Ροβινσώνας Κρούσος κι εγώ που δεν πίστευα ότι είμαι ο Ντιέγκο Μαραντόνα.
- Αν μπορούσα να απολογηθώ και να αλλάξω την ιστορία θα το έκανα. Αλλά η ιστορία γράφει ότι η Αργεντινή ήταν η πρωταθλήτρια κόσμου το 1986 και εγώ ο καλύτερος παίκτης.
- Στη χώρα μου όλοι θυμούνται εκείνο το γκολ με την Αγγλία. Το χέρι του Θεού. Ολοι πιστεύουν ότι το χέρι αυτό ήταν ενός Αργεντίνου Πάπα
- Περίμενα τους συμπαίκτες μου να έρθουν να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε. Τους φώναξα, ελάτε, ειδάλλως ο διαιτητής θα το ακυρώσει.
- Υπάρχουν πολλοί Αγγλοι παίκτες που είναι σταρ στις ομάδες τους, αλλά κανείς από αυτούς δεν είναι σταρ για την εθνική τους.
- Δούλεψα σκληρά όλη μου τη ζωή γι’ αυτό. Αυτοί που λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι όλα μου ήρθαν εύκολα, μπορούν να μου φιλήσουν τον κώλο
- Ημουν, είμαι και θα είμαι ναρκομανής. Ενας άνθρωπος που μπλέκει με ναρκωτικά, πρέπει να παλεύει κάθε μέρα.
- Η Ιαπωνία δεν μου επιτρέπει την είσοδο στη χώρα επειδή κάποτε έπαιρνα ναρκωτικά. Την επιτρέπουν όμως στους Αμερικάνους που τους έριξαν δύο ατομικές βόμβες.
- Τα ναρκωτικά είναι σαν το Pac-Man, μόνο που αντί για φαντάσματα τρώνε την οικογένειά σου.
- Το να βλέπω την μπάλα να κυλά και να την κυνηγώ, είναι εκείνο που με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου.
- Ηθελα απλά να ζήσω τη ζωή μου. Δεν θυμάμαι ποτέ να θέλω να γίνω παράδειγμα.
- Τα νόμιμα παιδιά μου είναι η Ντάλμα κι η Τζιανίνα. Τα υπόλοιπα είναι προϊόν των χρημάτων και των λαθών μου.
- Οσο περίεργο κι αν ακούγεται, δεν είμαι ο Θεός. Είμαι απλά ένας πολύ καλός παίκτης.
- Ο κόσμος ψήφισε εμένα. Τώρα θέλουν να μοιραστώ το βραβείο με τον Πελέ. Δεν πρόκειται να το μοιραστώ με κανέναν. Ο Πελέ θα έπρεπε να γυρίσει πίσω στο μουσείο.
- Δεν υπάρχει δίλημμα για το αν είναι ο Πελέ ή εγώ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Οποιον και να ρωτήσετε, θα πει εμένα.
- Ο Πελέ λέει ότι όταν έπαιζε μπάλα ήταν απεσταλμένος του Θεού, αλλά δεν θυμάμαι να έστειλα κανέναν.
- Είπε ο Πελέ πως ο Νεϊμάρ είναι καλύτερος από τον Μέσι; Μάλλον πήρε τα λάθος χάπια. Αντί να πάρει αυτά για τον ύπνο, πήρε αυτά που παίρνει όταν ξυπνάει για να έχει δύναμη. Του συνιστώ να πάρει τα σωστά χάπια την επόμενη φορά και να αλλάξει γιατρό.
- Η μητέρα μου έλεγε πάντοτε πως είμαι ο καλύτερος. Και μεγάλωσα πιστεύοντας πως αυτό που λέει η μαμά μου είναι το σωστό.
- Εχω παίξει σε classico αλλά το Μπόκα-Ρίβερ είναι πάντοτε διαφορετικό. Είναι σαν να έχεις φωτιά μέσα στο στήθος σου.
- Οτιδήποτε θα μπορούσε να μου συμβεί, μου συνέβη.
Είπαν για τον Μαραντόνα
Μαουρίσιο Μάκρι, πρόεδρος της Αργεντινής: «Ο Μέσι είχε και θα έχει στιγμές Μαραντόνα, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει Μαραντόνα».
Εμίρ Κουστουρίτσα, σκηνοθέτης: «Οσοι έχουν εξουσία συγκεντρώνουν γύρω τους τις μάζες, οι άνθρωποι τους ακολουθούν. Ο Μαραντόνα είναι διαφορετική περίπτωση. Η επίδραση που έχει στους άλλους αγγίζει αυτήν ενός αγίου».
Τζιάνι Μπρέρα, δημοσιογράφος: «Μορφολογικά ήταν μια μουντζούρα. Οταν όμως μέσα του άναβε του ουράνιο, αυτό το άτσαλο παπί γινόταν ηλιακός κύκνος».
Καντίντο Καναβό, δημοσιογράφος: «Μια ημέρα ένας θεός ονόματι Ιδιοφυΐα κατέβηκε από τον Ολυμπο και ενώθηκε με μια διαβολική γυναίκα από την Κόλαση. Ετσι γεννήθηκε ο Ντιέγο Μαραντόνα».
Τσίρο Φεράρα, Ιταλός ποδοσφαιριστής: «Ο Καναβάρο λέει πως ήταν το ball boy του Μαραντόνα. Δεν είναι αλήθεια. Ηταν το δικό μου ball boy. Ο Ντιέγο ποτέ δεν έστελνε την μπάλα άουτ».
Μάουρο Καμορανέζι, Ιταλός ποδοσφαιριστής: «Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο Πλατινί για τον Μαραντόνα, ήταν να κουβαλήσει τις βαλίτσες του».
Μπελέν Ροδρίγες, μοντέλο: «Χωρίς εκείνον, το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα».
Λίο Μέσι, Αργεντινός ποδοσφαιριστής: «Ακόμα κι αν έπαιζα ένα εκατ. χρόνια, δεν θα πλησίαζα ποτέ τον Μαραντόνα. Είναι ο μεγαλύτερος που υπήρξε ποτέ».
Χούλιο Γκροντόνα, πρόεδρος Π.Ο. Αργεντινής: «Στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής υπάρχει το πριν και το μετά τον Μαραντόνα».
Φρανσέσκο Ρομάνο, Ιταλός ποδοσφαιριστής: «Στην προπόνηση μπορούσες να δεις τον αληθινό Μαραντόνα και ήταν ένα ασύλληπτο θέαμα. Δεν έχασε ποτέ ούτε ένα προπονητικό διπλό».
Εντουάρτο Γκαλεάνο, Ουρουγουανός συγγραφέας: «Ο Ντιέγο Μαραντόνα δεν λατρεύτηκε μόνο για τα μοναδικά ζογκλερικά του, αλλά επειδή ήταν ένας θεός βρώμικος, αμαρτωλός. Ο πιο ανθρώπινος από τους θεούς».
