Ο υπέρμετρος ενθουσιασμός, όπως και η γρήγορη απογοήτευση είναι από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής μας. Οσο εύκολα παρασυρόμαστε για να αποθεώσουμε κάποιον, άλλο τόσο –ευκολότερα ίσως– τον στέλνουμε στα… Τάρταρα.
Ευτυχώς, αυτή τη φορά υπήρξε η εξαίρεση στον κανόνα. Η ήττα της Εθνικής μας ποδοσφαίρου από την Αγγλία με το βαρύ σκορ, που της στερεί ουσιαστικά την πρώτη θέση του ομίλου, δεν προκάλεσε αναθεματισμούς.
Κάτι τέτοιο θα ήταν απαράδεκτο και άδικο για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τους διεθνείς μας. Οχι επειδή έπιασαν μια υψηλή απόδοση, αλλά διότι έδειξαν πως βρίσκονται στον σωστό δρόμο προς τις επιτυχίες και την καθιέρωση.
Γιατί όταν θέλεις να λέγεσαι ομάδα πρέπει να έχεις αγωνιστικούς προσανατολισμούς, με τους οποίους θα διεκδικείς αυτό που θέλεις. Οχι να προσπαθείς να το… κλέψεις.
Κι αυτό το σύνολο που είδαμε στα παιχνίδια, με τον Σέρβο προπονητή στον πάγκο, αποδεικνύει πως έχει το ταλέντο να παίζει στα ίσα κάθε αντίπαλο. Γι’ αυτό και ήρθε το 0-3 από τους Αγγλους, επειδή δεν θέλησε να παίξει «κλεφτοπόλεμο», αλλά μπάλα.
Η δεύτερη θέση, που ήταν ο βασικός στόχος, επετεύχθη. Η πρώτη θα ήταν υπέρβαση, την οποία άγγιξε, αλλά δεν την κατέκτησε. Είναι όμως σίγουρο πως αν δεν μπουν οι γνωστές… τρικλοποδιές, η επιτυχία θα είναι η φυσιολογική εξέλιξη μιας ομάδας με δική της προσωπικότητα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ηρεμία και χρόνος.
