Τα ξυπόλητα πιτσιρίκια που είτε κυνηγούν μία μπάλα ποδοσφαίρου είτε τρέχουν να κρυφτούν από «αδέσποτες» σφαίρες στις περίπου 700 φαβέλες της Βραζιλίας, αναγκάζονται να μεγαλώσουν πρόωρα. Στα παιδικά μάτια τους, ωστόσο, οι παραγκουπόλεις της χώρας δεν αποπνέουν κακουχία, αλλά ανεμελιά. Αυτός ήταν ο τρόπος που μεγάλωσε και ο Αντριάνο aν και δεν ήθελε ποτέ να το κάνει, πραγματικά. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να κλωτσά μία μπάλα και να πίνει με τους φίλους του. Το «σκηνικό» της ταραχώδους ζωής του άλλαζε διαρκώς. Ο ίδιος, όμως, όχι. Οι κακόφημες φτωχογειτονιές του Ρίο ντε Τζανέιρο ήταν πάντα το δικό του ασφαλές μέρος. Το μέρος που τίποτε δεν είχε σημασία. Το μέρος όπου όλα είχαν σημασία…
Πριν από περίπου μία εβδομάδα, δημοσιεύτηκαν βίντεο τα οποία απεικόνιζαν τον παλαίμαχο σταρ της Ιντερ καθισμένο σε ένα πεζοδρόμιο να πίνει. Τα «πεινασμένα» ΜΜΕ βρήκαν άλλη μία αντιφατική ευκαιρία. Από τη μία, η «κατάντια» ενός τύπου, ο οποίος πριν από 15-20 χρόνια αμειβόταν με πέντε εκατομμύρια ετησίως, αλλά σπατάλησε το ταλέντο του… Από την άλλη, ήταν εκείνοι που αποτάσσουν τον «μανδύα» του κατήγορου και έλεγαν ότι, τουλάχιστον, είναι καλά. Για χρόνια πάλεψε με την κατάθλιψη. Ο πρώην «Αυτοκράτορας», όπως ήταν το ποδοσφαιρικό παρωνύμιό του, «επέζησε» της φήμης του Φεβρουαρίου του 2020 ότι είναι νεκρός… Με μήνυμά του στο Instagram ξεκαθάρισε πως αυτό ήταν ψέμα. «Ο μόνος άνθρωπος που έβλαψα ήταν ο εαυτός μου», είχε πει, έχοντας μάθει να αγαπά τα λάθη του.
Bir döneme damga vuran Brezilyalı futbolcu Adriano’nun son hali.
— 🎙 Muhbir (@ajans_muhbir) October 31, 2024
Η δεύτερη εξήγησή του
Σε ένα κείμενό του στις 12 Νοεμβρίου στην ιστοσελίδα The Player’s Tribune –όπως είχε κάνει και τον Μάιο του 2021– με τίτλο «Ενα γράμμα στη φαβέλα μου», ο Αντριάνο ήταν και πάλι «κοφτός» στην εξιστόρηση: «Ξέρετε πώς είναι να σε θεωρούν υπόσχεση, μία ανεκπλήρωτη υπόσχεση; Εγώ ήμουν η μεγαλύτερη “σπατάλη” του ποδοσφαίρου… Μου αρέσει αυτή η λέξη. “Σπατάλη”. Εχω εμμονή στο να χαραμίζω τη ζωή μου. Είμαι καλά ως… ξέφρενη σπατάλη. Απολαμβάνω το στίγμα, όμως δεν κάνω ναρκωτικά, όπως επιχειρούν να αποδείξουν. Δεν είμαι εγκληματίας, αν και θα μπορούσα. Δεν πηγαίνω σε κλαμπ, αλλά πάντα στο ίδιο μέρος της γειτονιάς μου, στο κιόσκι του Νάνα. Αν θέλετε να με γνωρίσετε, εκεί θα με βρείτε! Δεν μου αρέσει να δίνω εξηγήσεις στους άλλους, αλλά, ναι, εκεί πίνω…»
“Today you will understand what Adriano really does when he is with his buddies in a special place. No b.s., or fake newspaper headlines. The truth.”@A10imperador invites you on a ride to Vila Cruzeiro to show why this is his special place in the world. https://t.co/6tLRcTp1Lh
— The Players’ Tribune (@PlayersTribune) November 12, 2024
Η εξιστόρηση του Αντριάνο Λέιτε Ριμπέιρο είναι μία βόλτα στη Βίλα Κρουζέιρο, τη φαβέλα στα βόρεια του Ρίο όπου γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1982. Στην περιοχή όπου μεγάλωσε και η οποία είχε ταυτόχρονα το «παράσημο» και το στίγμα της επονομαζόμενης «εμπόλεμης ζώνης». Το κείμενό του είναι ένα «ευχαριστώ» στον αλκοολικό πατέρα του, στη δυνατή μητέρα του και στη γιαγιά του «η οποία ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να πει το όνομά μου και με λέει “Αντι-ράνο”» και πήγαινε στις προπονήσεις στην ακαδημία της Φλαμένγκο και τον τάιζε ποπ κορν στο στόμα! Ο Βραζιλιάνος το είχε κάνει και στο πρώτο κείμενο, το 2021, τότε που έγραφε ότι «είπαν πως εξαφανίστηκα. Ο Αντριάνο απομακρύνθηκε από τα εκατομμύρια. Ο Αντριάνο έπεσε στα ναρκωτικά… Ο Αντριάνο εξαφανίστηκε και κρύφτηκε στις φαβέλες. Ξέρετε πόσες φορές έχω δει αυτούς τους τίτλους; Σ…ά. Λοιπόν, εδώ είμαι. Χαμογελαστός μπροστά σας!»
Μία αρχή δίχως τέλος
Στη δεύτερη αποκάλυψή του, ο 42χρονος πια Βραζιλιάνος τονίζει ότι δεν είναι… «βαρόνος» και αφεντικό στη φαβέλα. Θυμίζει γιατί ο πατέρας του τον μάλωσε όταν τον έπιασε να πίνει στα 14 του. Γιατί επέμενε να τον δει να παίξει μπάλα. Ο Αλμίρ, ο οποίος είχε δεχθεί μία σφαίρα στο κεφάλι από καβγά στον οποίο δεν συμμετείχε, επιβίωσε. Δεν μπορούσε, όμως, να εργαστεί λόγω κρίσεων επιληψίας και το έριξε στο ποτό. Η σύζυγός του, Ροσίλντα, δούλεψε σκληρά να μεγαλώσει τον Αντριάνο και έγινε δεύτερος πατέρας του. Η οικογένειά του δεν είχε αυτά που θεωρούνται αυτονόητα. Η έλλειψη ρεύματος ή νερού δεν του έκλεψε την παιδική αφέλεια. Το απλησίαστο «προνόμιο» ενός ζευγαριού παπούτσια δεν τον κρατούσε ντροπαλό στο σπίτι. Ενα ξυπόλυτο αγόρι ήταν κάτι φυσιολογικό στα μέρη του.
Adriano Imperador: “Repara que pra entrar e pra sair da Vila Cruzeiro tem que passar na frente do campo. O futebol se impõe na nossa vida.
Aqui meu pai era feliz de verdade. Almir Leite Ribeiro. Pode chamá-lo de Mirinho, ele era conhecido assim por todo mundo. Um cara de… pic.twitter.com/4607nO3ECI
— The Players’ Tribune Brasil (@TPTBrasil) November 12, 2024
Ο Αλμίρ πέθανε το 2004, στα 45 του, όταν ο κανακάρης του έδειχνε να είναι στο απόγειο τα δόξας του… Κάτι έσβησε μέσα στον τότε 22χρονο Αντριάνο όταν ο μπαμπάς του άφησε την τελευταία πνοή του. Τότε κατάλαβε πως παρότι του άρεσε το ποδόσφαιρο, το αγάπησε για χάρη του πατέρα του. Σε ηλικία 16 ετών βρέθηκε στις ακαδημίες της Φλαμένγκο. Στα 17 του έπαιζε στην πρώτη ομάδα και δύο χρόνια μετά, το 2001, η Ιντερ τον απέκτησε με αντάλλαγμα τον Βαμπέτα και άλλα 3,5 εκατ. για να καλυφθεί το ποσό των 13,1εκατ. που αξίωνε η βραζιλιάνικη ομάδα. Τη διετία 2002-2004 ήταν δανεικός σε Φιορεντίνα και Πάρμα, πριν από το θριαμβευτικό και μελαγχολικό καλοκαίρι του ’04.
Τότε που ήταν πρώτος σκόρερ στο Κόπα Αμέρικα που κατέκτησε η Βραζιλία, λίγο πριν μάθει τα άσχημα μαντάτα για τον Αλμίρ. Ο τότε συγκάτοικός του στις αποστολές της Ιντερ, Χαβιέ Ζανέτι, είχε δηλώσει πως «έκανε κομμάτια το κινητό του στον τοίχο και ούρλιαζε», καθώς του τηλεφώνησαν από το Ρίο για τα άσχημα μαντάτα. Ο Αντριάνο δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος. Στο χορτάρι έδειχνε ορεξάτος, όμως έξω από τις τέσσερις γραμμές ο «Αυτοκράτορας» έκανε χρήση των προνομίων του… Γυναίκες, ποτά, ατελείωτα ξενύχτια και μία ζωή που πίστευε πως θα καλύψει το κενό της απώλειάς του. Πρώτος σκόρερ και στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005 και υποσχέσεις για το Μουντιάλ του 2006, αλλά… Πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο διέρρευσαν φωτογραφίες από πάρτι με μπόλικο αλκοόλ. Εμφανίστηκε στη διοργάνωση με περιττά κιλά και οι προσδοκίες άρχισαν να τον βαραίνουν κι άλλο. Το 2017, ομολόγησε στο περιοδικό «R7» πως «αισθανόμουν μόνος, θλιμμένος και χωρίς ελπίδα στο Μιλάνο… Τότε άρχισα να πίνω. Το ποτό με βοηθούσε να ξεχνώ και να είμαι χαρούμενος».
Χωρίς επιστροφή…
Στην Ιντερ διαπίστωσαν πως ο αναμενόμενος «σωτήρας» εξελίχθηκε σε μπελά. Παράγοντες των «νερατζούρι» έλεγαν χρόνια μετά ότι πήγαινε μεθυσμένος στις προπονήσεις και όταν εκεί βρίσκονταν δημοσιογράφοι, τον «φυγάδευαν» στο φυσιοθεραπευτήριο! Το 2008 παραχωρήθηκε δανεικός στη Σάο Πάουλο, η οποία δεν τον άντεξε και τον Δεκέμβριο του 2009 τον έστειλε πίσω στον κρύο ιταλικό Βορρά. Κάθε άδεια για το καρναβάλι γινόταν σίριαλ, τον έψαχναν από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του ’09 και τότε του διέκοψαν το συμβόλαιο… Νέος δανεισμός στην πρώτη ομάδα του, τη Φλαμένγκο, πριν το 2010 η Ρόμα τού δώσει άλλη μία ευκαιρία, με μισθό 4,5 εκατ. ευρώ, ωστόσο τον Μάρτιο του 2011 τον έδιωξε! Τη σεζόν 2011-2012 βρέθηκε στην Κορίνθιανς όμως ένας σοβαρός τραυματισμός στον αχίλλειο δεν του επέτρεψε να παίξει παρά μόνο τέσσερα ματς…
Παράτησε την αποθεραπεία και πήγαινε σε πάρτι μέχρι το πρωί! Τον Φεβρουάριο του 2014 βρέθηκε στην Ατλέτικο Παραναένσε, τη φανέλα της οποίας φόρεσε μία φορά. Αποδεσμεύθηκε τον Απρίλιο και έμεινε δύο χρόνια εκτός αγώνων. Η τελευταία προσπάθεια, τον Ιανουάριο του 2016, τον βρήκε στις ΗΠΑ και τη Μαϊάμι Γιουνάιτεντ, ωστόσο αποχώρησε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς χωρίς να αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι. Σε κάθε διάλειμμά του εμφανιζόταν στην πατρίδα και στο σπίτι του στη Βίλα Κρουζέιρο. Εικόνες τον έδειχναν πλάι σε όπλα και ναρκωτικά. Ελεγαν πως είναι αρχηγός της συμμορίας «Comando Vermelho», όμως ποτέ δεν αποδείχθηκε κάτι τέτοιο.
🇧🇷Adriano fue uno de los mejores delanteros brasileros de los últimos tiempos.
👑Era el Emperador del Calcio gracias a su zurda letal y su potencia física.
Pero un día desapareció…
Esta es la historia del crack que nos robó el alcohol, la depresión y las favelas.
Hilo🧵 pic.twitter.com/KCRrSYz3nb
— La Vieja Guardia (@ViejaGuardiaEA) March 31, 2023
Η ελευθερία του
Ο Αντριάνο γράφει στο The Player’s Tribune πως «όταν έφυγα από την Ιταλία, ήρθα να κρυφτώ στη φαβέλα. Δεν με βρήκε κανείς. Κανόνας Νο1 της φαβέλας: “Κράτα το στόμα σου κλειστό”! Δεν υπάρχουν “αρουραίοι” εδώ. Ο ιταλικός Τύπος τρελάθηκε. Η αστυνομία του Ρίο πραγματοποίησε ακόμη και μια επιχείρηση για να με “σώσει”! Είπαν ότι με είχαν απαγάγει. Πλάκα μου κάνετε; Ποιος θα κάνει κακό σε ένα παιδί της φαβέλας;» Ο Αντριάνο επιθυμούσε απλώς να είναι εκεί που κανένας δεν τον έκρινε και κανένας δεν τον ήθελε επειδή ήταν «κάποιος» (άλλος). Λέγοντας διαρκώς ότι «ο Αντριάνο δεν θέλει στέμμα “αυτοκράτορα”, γιατί είναι ένα φτωχό παιδί από τις παραγκουπόλεις, στο οποίο ο θεός έβαλε μία μπάλα στα πόδια του. Και έτσι, μη λέτε ότι υπέφερα. Απλώς έζησα και ζω».
Οι φαβέλες στα δικά του μάτια δεν ήταν κατάντια, ήταν περηφάνια. Σε αυτό το γνώριμο περιβάλλον θύμισε για άλλη μία φορά την ιστορία του, τις τρύπες στα παπούτσια του, τις τρύπες στους τοίχους των παραγκουπόλεων από τις σφαίρες, την «τρύπα» στην ψυχή του… Συνεχίζει λέγοντας ότι, «γ….ο, η φαβέλα είναι διαφορετική. Ανοίγουμε την πόρτα και βρίσκουμε αμέσως τον γείτονά μας. Η θεία μου πουλάει γλυκά με μια τσάντα στο χέρι, η ξαδέρφη του κουρέα σε καλεί να παίξεις ποδόσφαιρο. Ολοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Το ένα σπίτι δίπλα στο άλλο… Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που με εξέπληξαν περισσότερο όταν μετακόμισα στην Ευρώπη. Οι δρόμοι είναι σιωπηλοί. Οι άνθρωποι δεν χαιρετούν ο ένας τον άλλον. Ολοι μένουν χωριστά».
Ο Αντριάνο δεν εξαφανίστηκε στις φαβέλες. Απλώς επέστρεψε στο σπίτι του. Ο Αντριάνο πέταξε την μπάλα που έβαλε ο Θεός στα πόδια του, για να ζήσει ως άνθρωπος. Ο Αντριάνο δεν θέλει «στέμματα» και «ταμπέλες». Καταλήγοντας τονίζει ότι «γι’ αυτό επιστρέφω συνέχεια εδώ. Εδώ με σέβονται πραγματικά. Εδώ είναι η ιστορία μου. Εδώ έμαθα τι είναι κοινότητα. Η Βίλα Κρουζέιρο δεν είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο. Η Βίλα Κρουζέιρο, όμως, είναι η θέση μου».
