Ο Αμερικανός συγγραφέας, Κερτ Βόνεγκατ, είχε γράψει κάποτε ότι «ο μεγαλύτερος τρόμος είναι να ξυπνήσεις ένα πρωί και να διαπιστώσεις ότι η τάξη του γυμνασίου σου κυβερνά τη χώρα!» Στο ΝΒΑ, πάντως, τρεις σούπερ σταρ δεν θα ξεστόμιζαν ποτέ τη λέξη «τρόμος»… Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία τους. Eστω κι αν μεγάλα ονόματα όπως οι Κέβιν Ντουράντ, Στεφ Κάρι και ΛεΜπρόν Τζέιμς, θαρρεί κανείς πως έχουν «ξυπνήσει» και έχουν καταλάβει ότι ένα μάτσο παιδιά του «υπόλοιπου κόσμου» –όπως αποκαλούν στις ΗΠΑ το διεθνές μπάσκετ– έχουν πάρει τα ηνία της Λίγκας. Δεν έχουν φοβηθεί, ωστόσο, από αυτό. Οπως δεν έχουν τρομάξει και απέναντι στον αμείλικτο χρόνο που τους καταδιώκει, πιο «στενά» πια και από μαρκάρισμα της άμυνας του κόουτς (των Σπερς) Γκρεγκ Πόποβιτς!
Το ΝΒΑ φαίνεται ότι «ανήκει» πια σε παίκτες όπως οι Νίκολα Γιόκιτς (Ντένβερ), Γιάννης Αντετοκούνμπο (Μιλγουόκι), Τζοέλ Εμπίιντ (Φιλαδέλφεια), Λούκα Ντόντσιτς (Ντάλας) και Σέι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ (Οκλαχόμα Σίτι). Κοινό σημείο όλων ότι δεν είναι Αμερικανοί και οι τρεις πρώτοι έχουν αναδειχθεί έξι φορές πολυτιμότεροι παίκτες από το 2019 και έπειτα! Τελευταίος Αμερικανός MVP ήταν το 2018 ο Τζέιμς Χάρντεν και στις ΗΠΑ δεν έχουν απάντηση στο ποιος γηγενής θα μπορούσε να αποτελέσει το νέο «πρόσωπο» της Λίγκας. Ο 22χρονος Αντονι Εντουαρντς, ο οποίος πέρσι οδήγησε τη Μινεσότα στους δυτικούς τελικούς και οι 26χρονοι Τζέισον Τέιτουμ και Τζέιλεν Μπράουν που κατέκτησαν τον τίτλο με τους Σέλτικς εγείρουν αντίστοιχες προσδοκίες, όμως η ταμπέλα του «face of the NBA» δεν απαιτεί μόνο ταλέντο και «40άρες».
«Αντιρρησίες»… «σύνταξης» και η «σκάλα» του Ντουράντ
Μία από τις πιο πρόσφατες διαφημιστικές καμπάνιες του ΛεΜπρόν Τζέιμς με την εταιρεία Nike ήταν ένα σποτ στο οποίο ο σε δύο μήνες 40χρονος σταρ των Λέικερς παίζει εναντίον του… «Πατέρα Χρόνου»! Ο επονομαζόμενος και «Βασιλιάς», τέσσερις φορές πρωταθλητής (με Μαϊάμι, Κλίβελαντ και Λέικερς) και κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ, είναι μαζί με δύο άλλους σπουδαίους παίκτες της γενιάς του η επιβεβαίωση ότι τα πόδια αντέχουν και με το παραπάνω.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως ο «King» με τους 36χρονους Κέβιν Ντουράντ και Στεφ Κάρι ήταν οι καλύτεροι παίκτες της Εθνικής ΗΠΑ που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, κόντρα στον… «υπόλοιπο κόσμο» και σε ομάδες που απέδειξαν πόσο έχουν προοδεύσει.
Steph Curry goes OFF in the 4Q to lead USA to 🥇
Curry: 24 PTS, 5 AST, 8 3PM
Durant: 15 PTS, 4 AST, 4 REB
Booker: 15 PTS, 6 REB, 3 AST
LeBron: 14 PTS, 10 AST, 6 REB#Paris2024 pic.twitter.com/0zRDX8GeQO— NBA (@NBA) August 10, 2024
Ο ΛεΜπρόν ο οποίος στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν μετρά μέσο όρο 23,2π., 7,7ριμπ. και 8,9ασ., το περασμένο τριήμερο σημείωσε δύο σερί τριπλ νταμπλ στις νίκες των Λέικερς επί των Σίξερς και των Ράπτορς!
Ο Κέβιν Ντουράντ, παρότι προ ημερών μπήκε στα «πιτς» για δύο εβδομάδες, λόγω ενός μυϊκού τραυματισμού στη γάμπα, ξεπέρασε στα τέλη Οκτωβρίου το «φράγμα» των 29.000 πόντων στην καριέρα του!
Σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου ευχαρίστησε όσους είναι πλάι του και… ενοχλήθηκε από τις συνεχείς ερωτήσεις για το αν το τέλος της πορείας του πλησιάζει. «Εχω ακόμη πολλά να κάνω», αποκρίθηκε και στη συνέχεια οδήγησε τους Σανς σε επτά διαδοχικές νίκες! Ο Στεφ Κάρι άρχισε… χαλαρά τη σεζόν με μέσο όρο 22,1π., 4,6ριμπ. και 6,3ασ. σε μόλις 28,1΄ και αν και στο τρίτο ματς της σεζόν γύρισε τον αστράγαλό του, πρόσφερε δύο «παραστάσεις» στους εκτός έδρας θριάμβους επί των πρωταθλητών Σέλτικς και των πρωτοπόρων της Δύσης, Θάντερ.
Ο «KD» έκλεισε τα 36 του τον περασμένο Σεπτέμβριο, έχει 29.040π. και αν συνεχίσει στον μ.ο. των 27,6π., θα σκοράρει συνολικά περισσότερους από 2.000-2.500 πόντους στη σεζόν. Κάτι που σημαίνει πως θα κυνηγήσει την 7η θέση όλων των εποχών από τον θρυλικό Ουίλτ Τσάμπερλεϊν (31.419π.). Αν μείνει υγιής, πιθανότατα θα πετύχει νέο ρεκόρ συνολικών σε μία χρονιά από παίκτη 36+ ετών, ξεπερνώντας τους Σακίλ Ο’Νιλ (1.333π.) και Μόουζες Μαλόουν (1.279π.).
Τα «δεύτερα νιάτα»
Οταν ο ΛεΜπρόν Τζέιμς έκλεισε τα 30 του, τη σεζόν 2014-15, στο ΝΒΑ υπήρξε παίκτης σε αυτή την ηλικία που να σκόραρε 25+ πόντους ανά αγώνα 334 φορές σε 68 χρονιές. Από αυτούς, οι 18 ήταν 33+ χρονών. Σε ποσοστό, αυτοί οι «ανθεκτικοί» σκόρερ ήταν μόλις το 5,4% της Λίγκας. Μετά το 2015, όμως, 128 φορές ένας παίκτης άνω των 30 ετών πετύχαινε 25+ πόντους μέσο όρο (και 13 φορές από 33+), σχεδόν διπλασιάζοντας αυτό το ποσοστό στο 10,2%!
Την περασμένη χρονιά, οκτώ παίκτες άνω των 30 ετών σκόραραν 23+ πόντους σε κάθε ματς. Ηταν η δεύτερη διαδοχική σεζόν με την ίδια επίδοση, καταρρίπτοντας το ρεκόρ των επτά «τριαντάρηδων» του 2020-21. Οι αντοχές δείχνουν να μεγαλώνουν, αφού στις περασμένες δεκαετίες, το ρεκόρ ήταν έξι παίκτες 30+ ετών με 25+ πόντους μ.ο. Το 1995-96 η λίστα είχε «λαμπερά» ονόματα όπως οι Μάικλ Τζόρνταν, Χακίμ Ολάζουον, Καρλ Μαλόουν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Τσαρλς Μπάρκλεϊ αλλά και ο Μιτς Ρίτσμοντ. Δέκα χρόνια νωρίτερα ήταν οι Εϊντριαν Ντάντλεϊ, Αλεξ Ινγκλις, Μόουζες Μαλόουν, Μάικ Μίτσελ, Ουόρλντ Μπι Φρι και ο τότε 38χρονος Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ.
Εποχή τριπόντου, δολαρίου και… ρομαντισμού
Είναι προφανές ότι η παραγωγικότητα των σύγχρονων «μεσηλίκων» σκόρερ οφείλεται και στην εμμονή στα σουτ τριών πόντων. Το «φράγμα» των 20π. μοιάζει εφικτό για «30άρηδες» με καλή φυσική κατάσταση και χωρίς τραυματισμούς, αλλά η βάση είναι το ταλέντο, η σκληρή δουλειά τους και ο σεβασμός στο παιχνίδι και τον εαυτό τους. Ενα επιπλέον κίνητρο είναι βεβαίως οι απολαβές, καθώς ο μέσος μισθός στο ΝΒΑ ανέρχεται πλέον στα 11,9 εκατ. δολάρια, ποσό που στη δεκαετία του ’90 θα έφερνε έναν παίκτη στο Top-5 των συμβολαίων.
Η αφοσίωση παικτών όπως οι Κέβιν Ντουράντ, ΛεΜπρόν Τζέιμς, Στεφ Κάρι αποπνέει έναν ρομαντισμό για το κίνητρό τους, ενώ έχουν κερδίσει τα πάντα στην καριέρα τους. Και οι τρεις γνωρίζουν πως οι ρεαλιστικές ελπίδες για έναν ακόμη τίτλο (ο Ντουράντ έχει δύο και ο Κάρι τέσσερα δαχτυλίδια πρωταθλητή) είναι λιγοστές. Συνεχίζουν, στο όριο του… τεχνοκρατικού, και για την υστεροφημία τους και για τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τους χορηγούς τους. Ωστόσο, ποτέ δεν θα είναι δεδομένο το πόσο αγαπούν το παιχνίδι, το οποίο αλλάζει, αν και έχει τους ίδιους, μίας περασμένης πια γενιάς σταρ, ως «φύλακες» σεβασμού και παραδείγματος.
Μπορεί «ανεπίσημα» να έχουν παραδώσει τα «σκήπτρα» στους νεότερους, στους… «ξένους», αλλά θέλουν και να φύγουν με τον τρόπο τους. Και κυρίως, με το κεφάλι ψηλά. Θα μπορούσαν ήδη να είναι στην αυλή των πολυτελών σπιτιών τους, με… ρόμπα, κάλτσα και σανδάλι και να κάνουν μπάρμπεκιου. Ομως ακόμη «μαγειρεύουν» στη σπουδαιότερη μπασκετική σκηνή του κόσμου. Θα μπορούσαν, όπως παραδοσιακά στις ΗΠΑ οι συνταξιούχοι, να έχουν βρει ένα σπίτι στη Φλόριντα. Οχι… Είναι στο «γραφείο» τους και δεν επιθυμούν να «λουφάρουν». Ούτε αποδέχονται ένα συμπονετικό χτύπημα στην πλάτη, για τα τελευταία μπασκετικά «ένσημά» τους.
