Oταν ελπίζεις πως από τρεις ευρωπαϊκούς αγώνες μπορείς να προσθέσεις στο σακούλι τουλάχιστον έξι βαθμούς και μένεις στον έναν τότε πρέπει να ανησυχείς. Και το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε συλλογικό επίπεδο, δείχνει να παραμένει στάσιμο.
Ακόμη και η ισοπαλία του Ολυμπιακού στο Φάληρο, έστω κι αν τον αφήνει σε τροχιά πρόκρισης, ήταν βήμα… σημειωτόν. Ειδικά η απόδοσή του παρέμεινε σε επίπεδα πρωταθλήματος.
Πλέον είναι φανερό πως σχεδόν όλες οι μεταγραφές του καλοκαιριού, όχι μόνο δεν αναπλήρωσαν τα κενά, αλλά έγιναν και τροχοπέδη στην άνοδο της δυναμικότητας των «ερυθρολεύκων». Αυτοί που έχουν το μαχαίρι στη διοίκηση, θα πρέπει να αποφασίσουν για τη συνέχεια.
Ο ΠΑΟΚ για άλλη μια φορά αδικείται από το αποτέλεσμα, βάσει της εμφάνισής του. Οπως ακριβώς και στην ήττα στην Πόλη. Σίγουρα δεν υπολόγιζε πως θα μπορούσε να φύγει με τρίποντο από το Ολντ Τράφορντ, όμως ο βαθμός της ισοπαλίας δεν θα ήταν έκπληξη.
Πλέον χρειάζεται την υπέρβαση για να ελπίζει πως θα συνεχίσει. Αυτή όμως για να επιτευχθεί θα χρειαστεί να βρεθούν λύσεις στην ανασταλτική λειτουργία του. Εκεί είναι το πρόβλημά του.
Οπου ακριβώς «πάσχει» και ο Παναθηναϊκός. Που για άλλη μια φορά, απέναντι σε έναν πολύ υποδεέστερο αντίπαλο, δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το ότι προηγήθηκε.
Η συνολική αγωνιστική πτώση στο δεύτερο ημίχρονο, που έχει καταντήσει ρουτίνα, υποδηλώνει πρόβλημα στη φυσική κατάσταση των παικτών του. Τα γκολ που δέχεται στις αντεπιθέσεις είναι «καρμπόν», κι αν δεν βρει τη λύση ο νέος του προπονητής, τότε ούτε στις μαθηματικές πιθανότητες που έχει για πρόκριση στα νοκ άουτ θα μπορεί να ελπίζει.
